من از دیار غم روزگار بارانم

من از اهالی اشک و تبار بارانم

کسی نمانده برایم غریب می میرم

کسی نمانده بگویم چقدر دلگیرم

چگونه با که بگویم غروب غمگین است

غمی که مانده به دوشم چقدر سنگین است

قسم به سرخی چشمم به گرمی آهم

نرفته از نظرم خاطرات جانکاهم

من اشک بی کسی خیمه گاه را دیدم

میان خیمه ولی قتلگاه را دیدم

چگونه با که بگویم غروب را دیدم

به روی نیزه سری از بدن جدا دیدم

 شاه دو عالم بود هرکه بود نوکرش  

                               عمر جوانی ما وقف علی اکبرش 

آب تمام زمین مهریه مادرش  

                            حیف ولی تشنه لب نیزه نشین شد سرش 

بوی خدا میدهد تربت کرب و بلا 

                             سوز عزا خیزد از نای دل نینوا  

گشته به حق این زمین قبله گه عالمین  

                             رهزن دلها شده گنبد زرد حسین  

کل جهان بی دل و واله ودیوانه اش 

                               یک یک پیغمبران معتکف خانه اش  

جلد هوای حسین مرغ دل سینه هاست  

                                شکر خدا که حسین سید وارباب ماست  

قبله باغ بهشت باغ گل یاس او 

                                 ساقی  جام جنون حضرت عباس اوست 

تربت شش گوشه اش دل زهمه برده است  

                                  مهر گدایی او بر دل ما خورده است 

پرچم سرخ حسین رمز جنون من است  

                                   عشق حسین در رگ و در تن و خون من است

میدانم ......

آدینه ای خواهی آمد که سحر گاهانش جدای همه روزهاست .
خورشید شادمانه ترین طلو عش را خواهد کرد و دنیا رنگ دیگری خواهد گرفت .
چهار فصل یکی خواهند شد و در پیکر بهار به تو خوش آمد خواهند گفت .
جهان دوباره طعم محبت و دوستی را خواهد چشید و مفهوم واقعی زندگی انسانی را لمس خواهد کرد .
او خواهد آمد تا شا خه های گمراهی ؛ دروغ و ریا ؛ فسق و گناه را بشکند .

او خواهد آمد که ریشه ظالملن را از بیخ و بن بر کند و کاخهای شرک و نفاق را ویران کند .

او خواهد آمد تا وعده خداوند را محقق کند .

او خواهد آمد و تشنگی قرنها را فرو خواهد نشاند .

                                          به امید آن روز (الهم عجل لولیک الفرج )